Metahausnarketa

Praktikaldia amaitu zenetik hiru aste pasatxo pasa dira eta jada emozioak pixka bat lasaitu direnez, hotzean pentsatu eta praktikaldi guztian zehar idatzitako guztia irakuri ondoren, azken hausnarketa bat egitea pentsatu dut.

Lehenengo egunetako egunkarian idatzitakotik azkenekoetan idatzitakora alde nabarmena ikusi dut, batez ere, nire ziurtasunean. Maitek lehenengo egunetik utzi zidan gelan parte hartzen baina lehenengo egunetan oso urduri joaten nintzen eta ez nekien egoera batzuen aurrean nola jokatu, zer egin, zer ez egin... Pixkanaka, ordea, irakasleak nola jokatzen zuen ikusiz ikasten joan nintzela ohartu naiz eta urduritasuna joan eta nire buruarengan konfiantza handiagoa hartuz joan nintzen. Honi esker ikasi dut hasieran nola jokatu ez nekien egoeretan nola jokatu behar den edo jokatu daitekeen. Hasieran oso zailak iruditzen zitzaizkidan gauzak egiten ikasi dut, gainera, gero eta errazago egin ditut eta honetaz konturatzean satisfazioa handia izan da.

Hasieran, ikasle guztiak berdinak iruditzen zitzaizkidan, ez bainituen ezagutzen eta ez nekien bakoitzarekin nola jokatu, denak berdin tratatzen nituen, modu berean laguntzen nien eta laguntza bera ematen nien, eta beraz, batzuei gehiegi laguntzen nien. Egun batzuk pasa ondoren, ordea, ohartu nintzen denak ez direla berdinak eta ez dutela zailtasun bera gauzak egiterako orduan, beraz, laguntza ere desberdina eman behar zaiela eta horretan saiatu nintzen, laguntza gehien behar zutenei laguntzen eta gutxiago behar zutenei bere neurrian laguntzen, egunkarietan idatzi nuen bezala, Hurbileko Garapen Zonaldean lan egiten.

Ikasleek pixkanaka ematen zituzten aurrerapausoak ikusi ahal izan nituen, harrigarria da hilabete batean ematen dituzten aurrerapausoak ikustea. Adibidez, hartzen zituzten ipuinen izenburuak idazterakoan aurrerapauso handiak ikusi nituen, hasieran batzuei asko kostaten zitzaien hau egitea eta azkeneko egunetan askoz ere azkarrago eta hobeto egin zuten denek; edo eguraldiaren lana egiterakoan, hamarrera iristeko zenbat kanika falta ziren galdetutakoan, normalean Maitek pistak eman behar izaten zizkien (bolatxoak marrazten zituen arbelean), baina azkeneko egunean, arduraduna bere iniziatiba propioz hasi zen arbelean bolatxoak marrazten, Maitek ezer ere esan baino lehen, hau pauso izugarria izan zen. Hilabete horretan eta zati batean behintzat nire laguntzari esker aurrerapausoak ematen zituztela ikusita oso pozik sentitzen nintzen, beraiekin batera ikasten bainuen nik eta nik ere aurrerapausoak ematen nituen beraiek bezalaxe, ikasleek egindakotik ikasten baitugu.

Gainera, ikasle batzuekin pazientzia handia behar dela ikasi dut eta hasieran pazientziarik ez nuela pentsatu arren, pazientzia handia behar den egoeretan konturatu naiz nik uste baino pazintzia handiagoa dudala.

Egunero gertatzen ziren egoerei buruz hausnartzeak asko balio izan dit, orduan konturatzen bainintzen egun bakoitzean ikasitakoaz, askotan gelan ez zara konturatzen, burua mila gauzetan baituzu, baina, gero, etxean lasai-lasai gertatutako guztiaz pentsatzen eta hausnartzen hasitakoan konturatzen nintzen benetan egun bakoitzean getatzen zenaz eta ikasitakoaz. Irakasleak zituen jarrerak hobeto ulertzeko ere balio izan dit honen inguruan gogoeta egiteak. Beraz, hasieran lan astuna iruditu arren, egunerokoari edo egunkariari esker, nire praktikaldiari probetxu gehiago atera diodala iruditzen zait, hausnartzeak asko lagundu didala pentsatzen dut.

Idatzitako egunkariak irakurtzean kontuatu naiz hasieran harritu ninduten gauzak, denbora pasa ahala eta gehiago hausnartu ondoren, normalak direla iruditzen zaidala. Adibidez, ingeleseko irakasleak ikasle nahiz irakasle guztiei ingelesez bakarrik hitz egiteak harritu egin ninduen, baina normala dela konturatu naiz, bestela ikasleak gutxiago saiatuko bailirateke ingelesez hitz egiten, baina horrela, ez diela ulertzen pentsatuz, gehiago saiatuko dira. Ordenagailuaren saguaren erabilerarekin ere harritu egin nintzen hasieran, baina geroago lortu beharreko helburu bat zela jakin nuen eta beraz, ez zela hain harritzekoa. Garaiak asko aldatu direla konturatu naiz, nik adin horretan ez bainuen ordenagailua erabiltzeko ideiarik ere, baina gaur egun beharrezkoa eta normala da adin honekin ordenagailuak erabiltzen jakitea.

Hala ere, gauza batzuk amaieran ere harritu ninduten, adibidez, Maitek duen inprobisatzeko eta ezusteko guztiak gaiarekin lotzeko ahalmenak. Askotan ez da guk pentsatuta daukaguna betetzen, beraz, alrternatibak eduki behar dira eta inprobisazioa oso garrantzitsua da profesio honetan, pertsonekin egiten denez lan, ezin baita ezer aurreikusi. Irakasle honek hau oso garbi du eta beti ateratzen da onik zailtasun guztietatik. Honez gain, Maitek edozein momentu eta egoera aprobetxatzen du landu beharrekoa lantzeko. Ni oraindik ez naiz hori egiteko gai ikusten, baina normala dela pentsatzen dut, oraindik ez bainaiz irakasle eta asko baitaukat ikasteko. 

Egindako ariketak ere baliogarriak izan direla iruditzen zait, hauei esker, pixka bat gehiago hausnartzeko denbora hartu baitut. Nire txikitako esperientziak gogoratzeak, haurrak hobeto ulertzen edo behintzat saiatzen lagundu dit, nik adin horietan bizitakoa gogoratuz. Baita nik bizitakoa egon naizen eskolarekin konparatuz, antzekotasunak eta desberdintasunak ikusteko ere, nahiz eta urte asko pasatu diren, nik gogoratzen nuena eta Pello Errotan bizitakoa desberdinak badira ere, gauza asko berdin egiten baikenituen guk ere. Oroitzapenen inguruko marrazkia egiterakoan, txkitan nolakoa nintzen pixka bat pentsatu behar izan nuen eta Asteasuko eskolan bost aste igaro ondoren, lau urteko gela honetako hainbat neskarekin identifikatzen naiz, badago beti amaren papera egitea gustatzen zaion neska bat eta baita abestea eta dantzatzea gustatzen zaion beste bat ere. Praktiketan egon naizen denbora horretan, honetan pentsatzen jarri ez banintz, agian ez nintzateke horretaz konuratu ere egingo.

Unibertsitatean ikasitakoaren inguruan eta praktiketan ikasten ari nintzenaz  gogoeta egiteak ere gertatzen ari zenaz gehiago ohartzen lagundu dit eta zenbat ikasten ari naizen gehiago ohartzen lagundu dit. Lan hau egin beharrik izan gabe ere lanbidea gustuko dudala ohartuko banintzateke ere, lan hau egitean konszienteagoa izan naiz zergatik dudan gustuko konturatu bainaiz.

Gainera, egoera batzuetan ohartu naiz Unibertsitatean ikasitakoak balio izan didala praktiketarako eta bertan ikasitakoa ikusi ahal izan dut nire begiekin ikasgela batean. Adibidez, Hurbileko Garapen Zonaldean lan egiten edo zerbait azaltzerako garaian haurrek dakitenetik abiatzen eta haur bakoitzaren beharretara egokitzen. Errefortzu positiboaren garrantziaz ere ohartu naiz, oso kontentu jartzen baitira gauza positiboak esanda, pertsona guztiei bezala, hauei ere gustatzen zaie ondo egin dutela entzutea. Konturatu naiz irakasleek libre dituzten ordu guztiak aprobetxatzen dituztela, Irakalse Eskolan ikasi bezala, haurren aurrekoa ez den lan asko baitago. Irakasleen arteko harremanen garrantziaz ere ohartu naiz eta aipatu behar dut eskola honetan irakasleak beti zeudela elkarrekin kontaktuan. Irakasle eta gurasoen arteko harremanen garrantziaz ere ohartu naiz, baina hau ez dut irakasleen arteko harremana bezain estua ikusi.

Hala ere, esan behar dut, gehiago ikasten dela edo behintzat modu desberdinean benetako ikasgela batean. Teoriak unibertsalak baitira eta ikasle bakoitza, ordea, desberdina da eta bakoitzak bere teoria behar duela ohartu naiz eta hori ez dugu Unibertsitatean ikasten.

Gertaera erabakigarria egin behar nuenez, haur bakoitzean pixka bat zentratu nintzen eta horri esker haur batek bakarrik jolasten zuela ohartu nintzen, bestela, agian, ikasleak ororkorrean behatuko nituen eta ez nintzen bakoitzean zentratuko, asko baitziren eta honi esker, egoerari buruz irakaslearekin hitz egin eta honen inguruan hausnartzeko aukera izan nuen. Honi esker, egoera erreal bati eman diezaiokedan soluzioari buruz hausnartu dut eta gogoeta eginez emaitza on bat lortu dezakedala konturatu naiz.

IKTen lanari esker eskolan IKTen inguruan egiten zutena behatzeko eta galdetzeko aprobetxatu dut, lan hau egin beharrik izan ez banu, agian ez nintzateke horretan pentsatzen ere jarriko eta lanari esker, honen inguruan egiten dena behatzeko eta galdetuz ikasteko aukera izan dut. Nahiz eta eskolara iritsi bezain pronto nabaritzen den, (ordenagailu asko baiatude irakasle geletan eta gela guztietan) honi esker konturatu naiz, ni egon naizen eskolan IKTak dezente erabiltzen dituztela eta nahiko integratuta daudela egunerokotasunean.

Ikastetxeko irakasle guztiekin (baina batez ere nire tutorearekin) eta ikasleekin harremana gero eta estuagoa zen eta konfiantza hartzen joan ginen. Esan beharra daukat irakasle honek bi urte daramatzala ikasle berdinekin eta hau beraien arteko harremanean nabaritzen da, elkar maite dutela ikusten da eta irakasleak une aproposak aprobetxatzen ditu beraiei afektua demostratzeko. Nik uste zati batean behintzat honi esker lortu ahal izan nuela haurren afektua eta konfiantza, haurrek ere, segituan hartu baitzuten konfiantza nirekin. Gelan segituan integratu nitzen eta lehenengo egunetan gehiago kostatzen bazitzaien ere (normala da, ez baininduten ezagutzen) gero eta lasaiago galdetzen zizkidaten niri zalantzak. Horrek poztasun handia ematen zidan, irakasle sentitzen bainintzen.

Oso tutore ona iruditu zait Maite, beti zegoen laguntzeko prest eta nire zalantza guztiak argitzen zituen. Gainera, zenbait kasutan gauzak egiteko nire iritzia eskatzen zidan eta orduan ni ere garrantzitsuagoa sentitzen nintzen eta baloratua, nik beragan nuen konfiantza berak ere nigan bazuela sentitzen bainuen. Hala ere, beti berak gidatzen zituen saioak eta hori oso normala eta egokia iruditzen zait, bera baita tutorea eta ni ikasteko bainengoen. Momenturen batean bakarrik utzi ninduen gelan, eta ondo moldatu nintzela iruditzen zait, nahiz eta hasieran pixka bat urduritu. Ez baita berdina norbait ondoan izatea bada ezpada egoeraren batean zer egin ez dakizunean (hau izan dudan abantaila handietako bat da) edo bakarrik egotea, dena zure ardura izanda.

Egun batean proposatu zidan ni bakarrik geratzea saio batean, baina ez nintzen ausartu, pisu handia iruditu zitzaidan ez baita berdina momentu batzuetan bakarrik egotea edo saio oso batean, ez nitzen kapaz ikusten, ikasle asko baitziren. Horrek bere partetik nigan konfiantza bazuela erakutsi zidan eta lan horretarako gai ikusten ninduela, hau asko eskertu nuen eta zoriontatsun handia eman zidan. Orain, denbora pixka bat pasa denean agian pixka bat damutzen naiz, aukera ezin hobea eskaini baitzidan benetan bakarrik lan hori egiteko gai ote naizen ikusteko. Baina egindakoa eginda dago eta ez dago atzera bueltarik. Egoera honetatik ere ikasi dut, ausartagoa izan beharko nuke eta horretan saiatuko naiz hemendik aurrera.

Azken hausnarketa hau egitea ere baliagarria izan da niretzat, denbora pixka bat pasa ondoren ohartzen baitzara gauza askotaz eta gehiago baloratzen dituzu gauzak, nahiz eta momentuan ere asko baloratu. Adibidez, gelan bakarrik geratzeko eman zidan aukera ez aprobetxatu izanaren akatsaz orain ohartzen naiz, momentuan beldurtu egin nintzen baina orain egin behar nuela pentsatzen dut, baina zer egingo diogu... Hurrengo praktikaldirako baliagarria izango zait hau, ematen dizkidaten aukera guztiak aprobetxatuko ditut zalantzarik gabe!

            Amaitzeko, irakurri ahal izan duzuen bezala, asko ikasi dudala iruditzen zait, bai Pello Errotan pasatako orduetan eta baita egin ditudan lanei esker ere. Beraz, oso esperienzia aberasgarria izan da niretzat eta inoiz ahaztuko ez dudana. Nire bizitzan lehenengo aldiz irakasle sentitu naiz hilabete horretan eta aukeratutako lanbidea gustuko dudala konturatu naiz honi esker. oso gustura sentitzen naiz bizi izan dudanari esker eta hau hein handi batean Maiteri eta gelako ikasle guztiei esker izan da, mila esker irakatsi didazuen guztiagatik, ez zaituztet inoiz ahaztuko!! 

IKTak Haur Hezkuntzan

              Jada pasa da aste bat praktikaldia amaitu zenetik eta jarraian, IKten inguruan Asteasuko eskolan behatu ahal izan nuena idatziko dut.

         Honezkero badakizuen bezala, lau urteko gelan egon naiz eta ikastetxe honetako Haur Hezkuntzako gela guztiak bezala txokoetan banatuta dago. Liburutegi txokoa, etxe txokoa, margotegi txokoa eta eraikuntza txokoa daude. IKTak nahiko integratuta daude eskola honetan, liburutegi txokoan bi ordenagailu baitaude. Liburutegi txokoan ez dute beti egin nahi dutena beraiek aukeratzen, batzuetan irakasleak esaten die egin beharrekoa, baina beraiek aukeratzen duten momentuetan ordenagailuetan ibiltzea aukera dezakete. Honez gain, astean ordubetez ikastetxeko ordenagailu gelara joaten dira.

            Liburutegi txokoko ordenagailuetan libreki ibil daitezkeenean ibiltzen direnez, nahi duten jolasetan ibil daitezke, hori bai, orain arte erabiltzen ikasitako jolasetan eta ikasitako gaien ingurukoetan. Ordenagailu gelara joaten direnean, batzuetan libreki ibiltzen dira eta orduan nahi duten jolasa aukera dezakete, baina lehen esan bezala, ikasitako gai eta jolasetan. Beste egun batzuetan irakasleak gidatzen du pixka bat saioa. Horrelakoetan, berak esaten duen programa eta jolasetan ibili behar dute momentu bakoitzean.

       IKTak lantzeko ikasleek ikasia dute zein karpetatan sartu behar duten ibil daitezkeen jolasak aurkitzeko eta horiez aparte ezin dute beste inon sartu. Egia esan lau urte besterik ez dituzte eta ezin zaie askoz ere gehiago menperatzea eskatu. Egun bateko egunkarian esan bezala, harrituta geratu nintzen adin honetako haurrek sagua nola erabiltzen duten ikusita. Teklak gutxiago erabiltzen dituzte, dituzten jokuak sagua erabiltzekoak baitira. Idazteko jokurenbat edo beste badute, baina oraindik ez dakitenez ondo idazten ez dute asko jolasten horietan.

            Beraiek badakite joku bakoitzean egin beharrekoa zer den, baina ez dauzkate joku guztiak buruz sistematikoki ikasita. Gainera, gelan lantzen ari diren gaien inguruko jolasak egiten dituzte, adibidez, zenbakiak ikasten ari direnez, joku bat daukate zenbakiak ordenean lotuz marrazkiak ateratzen direna. Marrazki asko daude joku horretan eta beti berdinak ez egiteko pasa ditzakete, inoiz egin gabeko batera iritsi arte. Beraz, beraien ikaskuntzan laguntzeko erabiltzen dituzte ordenagailuak, egoki erabiltzen dituzte eta ez ordenagailuak erabiltzeagatik bakarrik, ikaskuntza sortzeko helburuarekin erabiltzen dituzte, ordenagailuak erabiltzeagatik soilik ez baita ikaskuntza sortzen. Hemen duzue aipatu dudan jolasaren argazkia:

                

           Gehien erabiltzen duten hardwarea, esan dudan bezala, ordenagailua eta sagua dira. Hala ere, ez dute ordenagailua bakarrik erabiltzen, ikastetxean argazki-kamara daukate eta txangoetan eta ekintza bereziak egiten dituztenean ateratzen dituzte argazkiak irakasleek. Kurtso bukaeran CD bat egiten da argazkiekin eta guraso arduradunari ematen zaio. Argazkiak beti taldekakoak izan behar dute, inoiz ez du haur batek bakarrik irten behar. Arbela digitala ere badute erabilera anitzeko gelan, ez dira askotan joaten bertara, baina adibidez adostokian jartzeko irudiak (egunkarian azaldu nuen urriaren 27an) bertan ikusiz aukeratu zituzten. Bideoak eta musikaz lagunduriko argazkiak ere gela honetan ikusten dituzte. Gela honetan dago Haur Hezkuntzako zatian dagoen arbela digital bakarra, beraz, erabili behar dutenean gela libre dagoela ziurtatu behar dute. Hala ere, ez dute asko erabiltzen eta ez da arazorik egoten erabili nahi dutenean erabiltzeko. Lehen Hezkuntzan, berriz, ikasgela guztietan dago arbela digitala. Tutoreak arbela digitala erabiltzen du azalpen aberasgarriagoak emateko, baina baita jolas interaktiboak egiteko ere, asko gustatzen zaie ikasleei arbela digitalean jolasak egitea eta aukera izanda aprobetxatu behar da.

            Erabiltzen dituzten softwareak gehienbat programak dira, urtxintxaren unitate didaktikoko programak, bertan ipuinak entzuteko aukera dute edo ikasi dituzten gaien inguruko jolasetan ibil daitezke. Programa hauek gaiaren inguruan ikasteko erabiltzen dituzte, IKTak ikaskuntzarako erabiltzen dituzte.

          Lau urteko gelan IKTen eremuan duten dimentsioetako bat, Hardware eta software ezagupenak dira. Horretarako, ordenadorearen atalak (elementuak) eta funtzioak ezagutzea da lortu nahi dena. Haurrek ordenagailuaren atalen izenak jakin eta identifikatu beharko dituzte: teklatua, sagua, pantaila eta dorrea. Ebaluatuko dena, parte hartzea eta erantzun zuzenak esatea izango da. Bigarren dimentsioa sistema eragilearen erabilera da. Honen helburua, sistema eragilearen oinarrizko hiztegia ezagutzea da (mahaigainean dauden gauzak). Ikasleek leihoen oinarrizko elementuak ezagutu beharko dituzte eta leihoa isten jakin behar dute. Ebaluatuko dena ondorengoa izango da: ordenadorea erabili ondoren isten jakitea, erabiltzen dituzten programen ikonoak ezagutzea eta zabaltzeko klik bikoitza egiten jakitea. Hirugarren dimensioa oinarrizko programen erabilera da. Lortu nahi den trebezia, word programa erabiltzea da, dokumentuak ekoiztu, bildu eta inprimatzeko. Horretarako dokumentua zabaltzen eta isten jakin beharko dute. Ikasle bakoitzak bere izena ordenagailuan idazten badakiela ebaluatuko da.

            Gela honetako haurrek ez dute interneta erabiltzen. Irakasleek, ordea, erabiltzen dute, informazioa bilatzeko edo emaila beste ikastetxeetako irakasleekin kontaktatzeko. Gainera ikastetxeak web orri bat ere badu, bertan eskolako jaietan ateratako ikasleen argazkiak daude, edo ikastetxearen inguruko informazioa dago. Orain dela urte batzuk irakasleek ikasleen lanak ere web orrialde horretan zintzilikatzen zituzten, baina lan handia denez, jada ez dute horrelakorik egiten. Web orrialde honetan ikasleentzako jolasak ere badaude etxetik ibili nahi badute, baina ikastetxean daudenean ez dira web orrialde honetan sartzen, ez baitute interneta erabiltzen. Eskolako web orrialdearen eguneraketaren koordinazioa IKT batzordeak eramaten du aurrera. Batzorde honetan ziklo bakoitzeko irakasle bat dago eta horrek ematen die gainerako irakasleei informazioa etapako bileretan. Batzorde horrek, ordenagailu guztiak ondo dabiltzala ziurtatu, aldizkarirako lanak bildu, errepasatu eta azken ukituak eman etab. egiten ditu.

             Duela hamabost bat urte teknologia berriak erabiltzeko apustua egin zuten eskola honetan. Hortik aurrera proiektu ezberdinetan hartu dute parte: Atea, Tablet PC eta Smart arbela digitalak. Geroago Premia proiektua ezarri zenean, baliabide gehiago izan zituzten eta bidea erraztu zen. Premia proiektuaren bidez, eskola honetan dena ordenagailu bidez dago antolatuta. Proiektu hau, teknologia berriak hezkuntzan sartzeko proiektua da. Proiektu honekin hezkuntzaren beharretara eta eskaeretara egokitu nahi da, eta era berean, informazioaren teknologietan oinarritutako hezkuntza eta didaktika metodoak txertatu nahi dira. Helburu orokor moduan hiru aipa daitezke: lehena, ikasle eta irakasleen ratioa jaistea ordenagailu bakoitzeko; bigarrena, posta elektroniko pertsonalizatuak izatea ikasle eta irakasle orok; eta azkenik, ikasle guztiek Internetera sartzeko aukera izatea. Premia proiektuaren bidez, ikastetxean oinarrizko sare lokala instalatu zen, hornidura informatikoa dute, banda zabaleko konexioa hezkuntza arloko Intranet batera eta honen bidez internetera eta ekipo zaharkituak ordezkatu ziren. Hau izan zen lehenengo premia planaren helburua, bigarrenarena, ordea, hau: ikastetxeko sare lokala geletara zabaltzea, ekipamendu informatiko berria, konektibitatea hobetzea eta zerbitzuak. Honen bitartez, ordenagailu batean sartzen duzun informazioa edo dokumentuak ordenagailu guztietan ikus daitezke. Eskola 2.0 izan da Tablet PC proiektuaren jarraipena.

            Pello Errotan IKTko proiektuen helburuetako bat, ikasgeletako metodologiari laguntzea da. Lan dinamikoa, parte-hartzailea, beste ikastetxeekin lankidetzan eta sarean sustatzea eta heziketa kalitatea hobetzea dira nahi duten metodologia, horretarako IKTak baliatuz. Lau urteko gelako irakaslearen helburua, jolasen bidez markatutako helburuak lortzea da. Lehenago ere esan dudan bezala, ikastetxe honetan ez dituzte teknologia berriak erabiltzeagatik erabiltzen, ikaskuntza sortzeko erabiltzen dituzte. Metodologian asko laguntzen dute IKTak eta batez ere arbela digitala azalpenak emateko oso aberasgarria da. Baita jolas interaktiboen bidez ikasteko ere, gai baten inguruko edukia jolasaren bidez barneratzeko.

            IKTekin sormena lantzeko bideoa erabiltzen dute besteak beste. Bideoa jartzen diete gaiaren inguruan sormena irekitzen laguntzeko. Ordenagailuetan dituzten programen bidez ere sormena lantzen dute. Hiru urterekin hasten dira ikasleak ordenagailuak erabiltzen. Hasieran saguaren erabilera ikasten dute eta pixkanaka eduki gehiago sartzen dira, matematika lantzeko, marrazketa…Marrazketako programekin sormenari laguntzen diote, ordenagailuan egindako marrazkiak paperean egitea zaila baita eta saiatzen dira nola egin ditzaketen asmatzen.

            Gazteleran asko erabiltzen dute bideoa, ipuinak entzuteko besteak beste, baina tutorearekin gaiarekin lotutako bideoak ikusten dituzte. Adibidez, udazkena  gaiarekin lotuta udazkeneko argazki batzuk ikusi zituzten musikaz lagundurik. Sormena lantzea zen helburua lehentxeago esan dudan bezala. Irudietan udazkeneko koloreak ikusiz, ikasleen marrazkietan ere kolore horiek erabiltzea bultzatzeko helburuarekin. Gaian hobeto murgiltzeko eta gelan esandakoa imaginatzeaz aparte bisualki ikusteko. Irudiekin eta musikarekin disfrutatzea ere lortu nahi zen.

            Lankidetza proiektu telematiko batzuetan ere aspaldian hartzen dute parte eskola honetan, Pelutxe proiektuan Haur Hezkuntzan eta gelako blogak dituzte Lehen Hezkuntzako hirugarren zikloan. Proiektu hauekin helburu hauek lortu nahi dituzte: lan kooperatiboa, informazio trataera, ezaguera sorrera, diziplinartekoa, zehar lerroak, globalizazioa, harremanak… Ikasleek gaitasun digitala, hizkuntza komunikaziorako, ikasten ikastea, autonomia eta ekimena eta beste oinarrizko gaitasunak lortzeko bitarteko estrategikoak eskaintzen dituzte. Ni egon naizen gelako ikasleek ez dute inongo proiektu telematikotan parte hartzen, baina Haur Hezkuntzako bost urtekoek Pelutxe proiektuan hartzen dutenez parte (hauei zuzenduta baitago) hau azalduko dizuet pixka bat. Pelutxe proiektua bi eskolaren artean gauzatzen dute, Asteasuko Pello Errota eskolakoek eta Zizurkilgo Pedro Mari Otañokoek. Eskola bakoitzak pelutxe bat du eta gelako ikasleek txandaka eramaten dute etxera, eguneko arduradunak eramaten du etxera eskola honetan. Bakoitzak egun horretan pelutxearekin egin duena idazten du eguneroko batean. Orain dela urte batzuk korreo elektronikoz bidaltzen zieten pelutxearen inguruko informazioa beste eskolako ikasleei baina orain, bi eskolen artean duten blogean idazten dute zerbait noizbehinka, web 2.0ak erabiltzen ikasten ari dira, beraz. Hau da eskola honetakoen pelutxea:

         Ikasleen gurasoek badakite gelan ordenagailuak dituztela eta astean behin ordenagailu gelara joaten direla ikasleak, baina irakasleari ez dizkiote gai honen inguruko galderak planteatzen. Hala ere, irakaslea konturatzen da nork duen etxean ordenagailua eta nork erabiltzen duen eta nork ez.

            Gelako irakasleak bere kaxa online bidez egin zuen ikastaro bat. Hala ere, eskolako IKT batzordeak laguntzen die formakuntzan. Adibidez, eskolako aldizkaria publisher bidez egiten dute eta hori menperatzen ez zuten irakasleei ikastaro motz bat eman zieten, eskolaren helburuetako bat irakasleak IKTdun gaitasunetan trebatzea baita. Eskola 2.0n parte hartu behar duten tutoreek ere prestakuntza bat jasotzen dute.

            IKTen inguruan irakasleak rol positiboa du, bera baita ikasleekin ordenagailuen gelara joaten dena. Ordenagailu gelan irakaslearen rola ikasleek zailtasunak badituzte laguntzea da, adibidez batzuei saguarekin bi klik egitea kosta egiten zaie eta baita txandak errespetatuaraztea ere. Gelako tutoreak pentsatzen du gaur egun gizartean, eskolan ikasi gabe ere ikasiko dutela IKTak erabiltzen, leku guztietan aurki baitaitezke. Batzuk, ordea, ez dute aukera etxean edo eskolatik kanpo ikasteko, beraz, alde horretatik eskolan errazago ikasiko dute, etxe guztietako egoera ez baita berdina. Gainera, teknologia berriak etxean beraien kaxa erabiltzen badituzte, arriskua erabilpen desegokia da. Eskolan erabilpen egokirako prestatzen dituzte ikasleak, hori baita garrantzitsua. Garrantzitsuena ez da IKTak erabiltzea, hauen erabilpen egokirako prestatzea baizik, eta hau da eskolaren eta irakaslearen helburua.

Ondorioak

Amaitu da praktikaldia eta oso gustura egon naiz Asteasuko eskolan, oso esperientzia aberasgarria izan baita niretzat. Orokorrean dena gustatu zait, hala ere, hasieran, oso urduri jartzen nintzen ikasleek liskarrenbat izaten zutenean nigana etortzen zirenean, ez bainekien zer egin edo nola jokatu eta irakasleari esaten nion. Gero, berak nola konpontzen zituen ikusita, nik ere berdin jokatzen ikasi nuen, berak egiten zuena egiten eta ez nintzen hain urduri jartzen.

Bai ikasleekin eta baita irakaslearekin ere harremanak oso onak izan dira. Berehala  hartu nuen konfiantza eta irakaslea beti zegoen laguntzeko prest, behar nuena eskatzeko eta zalantzak lasai galdetzeko esaten zidan. Zer egin ez nekiela ikusten zuenean ere beti laguntzen zidan. Pena handia hartu nuen atzo eta negar malkorenbat edo beste irten zitzaidan agur esaterakoan. Haurrek ere ez zuten ni joaterik nahi, nora joan behar nuen galdetzen zidaten eta zergatik, nik nire eskolara bueltatu behar nuela esandakoan ez zuten ulertzen, nire eskola hura zela esaten zidaten. Faltan botako ditut.

Irakasle moduan hasieran oso urduri sentitzen nintzen, ez banekien ariketak egiterakoan nola lagundu ikasleei eta nola jokatu egoera desberdinen aurrean. Baina pixkanaka ikasten joan naiz, irakasleak egiten zuena ondo behatuz eta ikasiz. Hobeto sentitzen joan naiz, baina oraindik asko dudala ikasteko badakit. Gainera abantaila handi bat izan dut, beti nuela ondoan tutorea eta edozein zalantzaren aurrean han nuen laguntzeko. Horrek egoeren aurrean ni lasaiago sentitzen eta askatzen lagundu dit.

Egon naizen eskola oso erakargarria zen, bertako irakasleen arteko harremanak eta ikasleenak oso onak baitziren eta horrek asko laguntzen du. Gainera, eskola batera irakasle moduan joan naizen lehenengo aldia da eta gogo askoz joan nintzen. Asko ikasi dut, baina batez ere, ikasleen jokaera batzuen aurrean zer egin, nola jokatu, zenbateraino lagundu eta nola lagundu dena egina eman gabe. Irakasleen arteko harremanaren garrantziaz ere ohartu naiz eta nire begiekin ikusi ahal izan dut ikasleen aurreko lanaz aparte lan asko egiten dutela irakasleek eta hau ere oso garrantzitsua da.

Ikasketa hauek hartutakoan nahiko argi nuen irakasle izan nahi nuela, baina praktikaldi honen ondoren, oraindik ere argiago dut gustuko lanbidea aukeratu dudala. Praktiketako lehenengo eguna amaitu zenean ikastetxeko zuzendariak ea irakasle izateko gogoak joan zitzaikidan galdetu zidan eta esan nion, orain lehen baino argiago dudala irakasle izan nahi dudala. Praktikaldia amaitu eta gero oraindik ere argiago dut irakasle izan nahi dudala.

Amaitzeko eskerrak eman behar dizkiet Asteasuko Pello Errota eskolako irakasle eta ikasle guztiei, eta batez ere nire tutorea izan de Maiteri, mila esker zure inplikazioagatik, eman didazun laguntza guztiagatik eta denagatik!!

Azken eguna, praktikaldiaren hasierara itzuli nahiko nuke!!

Gaurkoa egun tristea izan da, azken eguna baitzen. Bukatu da lehenengo praktikaldia eta uste nuena baino azkarrago pasatu da. Oso egun politak bizi izan ditut eta asko ikasi dut.
Hala ere, beti bezala hasi da eguna. Lehenengo, kontatu beharrekoa kontatu dute ikasleek eta ondoren arduradunaren lanekin hasi gara. Oso ondo egin ditu arduradunak egin beharrekoak. Gainera, eguraldiaren lana egiterakoan, bera hasi da arbelean bolatxoak marrazten, hamarrera iristeko zenbat kanika falta ziren asmatzeko. Honek asko harritu nau, normalean Maitek marrazten baititu bolatxoak. Baina gaurkoak iniziatiba izan du, eta beraz, pixkanaka pausoak emanez ikasten ari direla ohartu naiz.
Ondoren, hizkiak lantzeko arduradunaren abizena oinarritzat hartuz, Z hizkia landu dugu. Denek ondo bereizi dute hizki hau eta ez dira nahastu beraien izenek eta abizenek bazuten edo ez esaterakoan. Gainera, ohartu naiz, mutiko bat ohartu dela hau dela duen hizkia, beste hizki batzuk landu genituenean ez baitzekien berak zuena zein hizki zen eta denak zituela esaten zuen. Beraz, aurrerapauso bat izan du.
Gero zuzendaria etorri da gelara eskolako ikasle zaharrenekin. Hauek, euskararen egunean ikasle guztiek abestu behar duten abestia entseatzera etorri dira, hau da abestuko duten abestia:



BEHIN BETIKO
Behin betiko, behin betiko
sinple bezain tinko,
ez dugu etsiko!
Behin betiko, behin betiko
sinple bezain tinko,
EUSKARAZ ETA KITTO!
Etxean eta kalean
berdin-berdin jolasean,
eskolan, lanean,
borrokan eta pakean. (tristuran eta pozean)
Dakitenek erabiliz,
ez dakitenek ikasiz,
herri bat osaturik
euskaraz nahi dugu bizi.
Hasi etxetik eta kalera,
hasi kaletik eta etxera,
martxan jarri da lege berria:
Euskaraz Euskal Herrian.


Oso baxu abestu dute lau urteko ikasleek, baina normala da beraiek baino zaharragoak diren ikasleen aurrean lotsatzea eta agian ez zuten letra jakingo.
Gero, asteburuan etxera eramateko ipuina aukeratu dute. Aukeratutakoan eseri eta bakoitzak bere fitxan ipuinaren izenburua idatzi du. Horretarako, Maitek eta nik ipuinen izenak idatzita dauden txarteltxoak banatu dizkiegu. Mahaien gainean utzi ditugu mahai bakoitzean zeuden ipuinen izenburuak eta bakoitzak berea zein zen aukeratu behar zuen. Beharrezkoa da txarteltxoak banatzea, ipuin batzuen izenburuak letra minuskulaz idatzita baitaude eta oraindik ez dakite txikiz irakurtzen. Ondo iruditzen zait bakoitzari bere txarteltxoa zuzenean eman beharrean beraiek aurkitu behar izatea, pixkanaka ari baitira irakurtzen ikasten eta horrela ez zaie zaila egiten. Lehenengo egunetik hona aldaketa nabaritu dut, nahiko erraz idatzi dituzte denek gaur izenburuak. Hau egiten ikusi nuen lehenengo egunean askoz ere gehiago kostatu zitzaien. Nabaritzen da pixkanaka aurrerapausoak egiten eta ikasten ari direla.
Ingeleseko irakaslea etortzeko minutu batzuk falta zirenez, behin betiko abestu dugu. Oraingoan askoz ere ozenago abestu dute, beraz, ez da letra ez zekitelako izan.
Ingelesaren ondoren, ordu erditxo bat geratzen zen atsedenaldia iristeko, beraz, bihar urteak betetzen dituen ikasleari marrazki bana egiteko aprobetxatu dugu. Nahiko lasai egon naiz zer egiten zuten begira eta zerbait falta bazitzaien esaten nien. Bitartean, bizkotxoari kandelak jarri dizkio Maitek. Gero, zorionak zuri eta mila kilo zorion abestu ditugu eta abestiak amaitzean bihar urteak betetzen dituen mutikoak kandelak itzali ditu. Bizkotxoa jan ondoren, patiora irten gara. Mutikoa oso gustura sentitu da, oso ondo iruditzen zait urteak egiten dituztenean behar duten protagonismoa ematea, beraientzat egun berezia baita eta denei sentiarazi behar diegu hori. Gainera, mutiko honek oraindik ez dakizki ondo zenbakiak eta pixka bat lantzeko aprobetxatu du Maitek. Zenbat urte dituen eta bihar zenbat egingo dituen galdetu dio eta kandelak kontatzeko eskatu dio. Maitek egoera guztiak aprobetxatzen ditu landu beharrekoa lantzeko eta hau oso interesgarria iruditzen zait.
Atsedenaldiaren ondoren, ikasle bat negarrez iritsi da gelara. Maitek zer gertatu den galdetu dio eta honek gelakide batzuk ez diotela jolasten utzi esan du. Besteei galdetutakoan, utzi diotela esan dute, orduan, berriro negarrez etorri denari galdetu dio Maitek. Bigarren aldiz galdetutakoan utzi diotela esan du, beraz ez dakigu zergatik iritsi den negarrez. Gero, gaur nire azkeneko eguna izan denez, marrazki bana egin didate. Maitek zerbait idatzi nahi bazidaten berari esateko eta lagunduko ziela esan die, baina niri ez erakusteko, sorpresa baitzen. Bitartean gainetik begiratu diet, baina ez didate ezer ere ikusten utzi.
Gero gaztelera izan dute. Bitartean, Maite hurrengo gaiaren materiala prestatzen hasi da. Gai batekin hasi aurretik lan asko dago, fitxak aukeratu, hiztegia...
Arratsaldean arduradunak bere bazkaria idatzi eta ipuin bat kontatu digu. Oso ondo egin du, neska hau nahiko bizkorra da eta ez da lotsatia. Ondoren Maitek kontatu du ipuin bat. Oso ondo kontatu du eta ikasleei ere gustatu zaie. Gainera, Maitek aukeratzen dituen ipuinek beti dute ikasteko zerbait eta ipuinen bidez askoz ere errazago ikasten dute ikasleek.
Ondoren, txokoetara joan gara, gaur oraindik ez baikara joan. Liburutegi txokokoek oso ondo egin dituzte egin beharreko lanak eta euskararen egunerako karetak margotu dituzte gero. Margotegian karpetak amaitu eta liburutegikoek egin duten berdina egin dute. Eraikuntza eta etxe txokoetan nahiko aztoratuta ibili dira. Normala da, ostirala baita baina Maitek lasaitzeko esandakoan lasaitu dira.
Ondoren goizean egin dizkidaten marrazkiak eman dizkidate. Oso opari polita egin didate, guztiok agertzen garen argazki bat jarri dute azal moduan eta barruan beraiek egindako marrazkiak. Gainera, batzuk mezurenbat ere bazuten idatzita. Maitek ere idatzi dit mezu bat eta hau ikustean negar malkorenbat edo beste irten zait.
Gero bost urtekoekin batera tximeleta mendian entseatu dugu. Hurrengo ostiralean da jaialdia eta entseatu beharra dago. Hala ere, gaur besteetan baino hobeto atera da, nabaritzen da ikasten ari direla. Seguru ostiralean ezin hobeto irtengo zaiela.
Amaitzeko, nik ere banuenez sorpresatxo bat beraientzat eman egin diet. Azkenik muxu bana eman didate eta laster arte esanez agurtu gara. Ez dut inoiz ahaztuko bost aste hauetan bizitakoa, agur Asteasu!!

2011ko azaroaren 24a

Gaurko eguna besteak bezalaxe hasi da. Lehenengo ikasleek kontatu beharrekoa kontatu dute. Honetan ari ginela, falta zen haurra sartu da negarrez. Maitek lasaitzeko kanpora irteteko esan dio eta berarekin irten da. Egun asko zeramatzan sartzerakoan negarrik egin gabe baina gaur ez dakit zer pasatu zaion. Bitartean, guk kontatu beharrekoa kontatzen jarraitu dugu. Guztiz lasaitu gabe sartu da eta margotegi txokora joateko esan dio Maitek. Lasaitu denean eseri da borobilean. Haur hau oso negartia da, baina nik uste nuen ikasi zuela ez dela negarrik egin behar, baina ematen duenez ez du ikasi. Bere zaintzaileak ateetaraino besoetan ekartzen du eta gero banatzea zailagoa da. Etxean nahi duen guztia lortzen du eta eskolan ere hori lortu nahi du eta hau ezinezkoa da. Gurasoek eta eskolak elkarrekin egin behar dute lan eta eskolan esaten dena etxean ez bada betetzen alferrik da bertan egiten den lana.
Gero, arduradunaren lanak egin ditu gaurko arduradunak. Erraz egin ditu, baina beti bezala, eguraldiarekin arazoa izan dute, ez dute asmatu zenbat kanika falta ziren handia sartzeko. Ondoren, arduradunaren abizena oinarritzat hartuz M hizkia landu dugu. Ondo asmatu dute nork duen eta nork ez, baina eme deitu beharrean ma deitzen diote. Maitek esan die ma M eta A dela, M bakarrik eme esaten dela, batzuk ulertu dute, baina beste batzuk ez. Hau normala da, aurten hasi baitira hizkiak lantzen.
Gero, gaiaren ipuinaren zatien antzerkitxoak egin dituzte binaka. Hasierako antzerkitxoak gogoz entzun dituzte denek, baina asko direnez, bukaerakoetarako aspertu egin dira. Maitek esan die beraiena besteek adi entzun duten bezala, falta direnena ere erne entzuteko, baina normala da hainbeste aldiz berdina entzuten aspertzea. Esan behar dut, bi ikaslek ez dutela egin, ez baitzuten nahi. Gainera, hauetako batek berak ez duela oraindik egin eta egin nahi duela esan du, baina gero erdira atera denean ez zuela egin nahi esan du. Maitek esan dio egin nahi zuela esan duela, baina ez du egitera behartu. Ondo iruditzen zait ez behartzea, denak ez baitira berdinak eta batzuk besteak baino lotsatiagoak dira. Hala ere, harritu nauena, egin nahi duela esan duela da. Atzo ere berdina pasatu zitzaion tximeleta mendian dantza egiterakoan, erlea izan nahi zuen, baina gero ez zuela izan nahi esan zuen. Ez dakit zer pasatzen zaion egun hauetan, lehen ez baitzen horrelakoa.
Txokoen garaia iritsi da ondoren. Liburutegi txokokoak oso langile ibili dira. Gainera, talde honetan alfer samarrak diren bi ikasle daude baina gaur egin beharreko lan guztiak egin dituzte. Oso gustura sentitu naiz beraiek ere egindako lanarekin gustura ikusi ditudanean. Hala ere, esan behar dut, beraien gainean egon behar izan dudala egin zezaten, baina pixka bat animatuta egin dituzte lanak. Besteek hauek baino lehenago amaitu dituztenez, tximeleta mendian antzerkia egiteko maskarak margotu dituzte. Gero zenbakiak lantzen aritu dira. Hemen duzue zenbakiak lantzeko egiten duten fitxaren argazki bat:

Etxe txokokoak gustura ibili dira jolasean, gaur ere, lehengoan esan nuen mutila printzesaz jantzi da eta gustura ibili da. Baina momentu batean aspertuta zeudenez, Maitek ea inurritegian jartzeko inurri gehiago margotuko al zituzten galdetu eta baietz esan dutenez, inurriak margotu dituzte.
Eraikuntza txokokoak puzzleak eta eraikuntzak egin dituzte. Badaude segidak asmatu behar diren puzzle moduko batzuk (adibidez, ume bat agertzen da igerilekura salto egiten eta lehenengo burua sartuta, gero oinak bakarrik ikusten direla… jarri behar dira, nola den segida asmatu behar da) eta ikasle batek ez zekien segida batzuk nola ziren, nik pista batzuk eman eta berehala egin ditu, eta ondo gainera. Oso gustura geratu da ondo egin duela esandakoan.
Margotegi txokokoek karpetak amaitu dituzte, begira zeinen politak geratu diren:

Hau amaitu dutenean, tenperekin marrazkiak egin dituzte.
Atsedenaldia eta gero, ordenagailu gelara joatea tokatzen zen, baina makiltxoekin, hostoekin, plastilinarekin eta paper mota desberdinekin udazkena egin dute. Begira batek nola egin duen:

Goizean Maitek galdetu die ea zer nahiago zuten, udazkena egin edo ordenagailu gelara joan eta gehiengoak hau egitea nahiago zuenez, ez gara ordenagailu gelara joan. Gustura aritu dira eta batzuen imajinazioa besteena baino handiagoa dela konturatu naiz. Maitek pistak eman dizkie, nola egin zezaketen jakiteko, eta gehiengoek berak esan bezala egin dute. Hala ere, nik beraien ideiak erabiliko zituztela pentsatzen nuen ikasle batzuk, ez dute ideia propiorik erabili. Honekin konturatu naiz, ezin dela ezer aurreikusi lanbide honetan, pertsonekin egiten baita lan eta oso zaila da egingo dutena asmatzea. Gutxien espero duzunak izan dezake imajinazio handiena.
Amaitzeko tripero abestu dute. Abesti hau berria da eta zaila egin zaie, baina bigarren aldiz abestu dugunerako batzuk ikasi dute. Gero, txandaka abesteko esan die talde bakoitzari. Konturatu naiz, nahiz eta talde osoa abesten ari direnean oso ozen abestu, talde txikitan abesteko esandakoan lotsatu egiten direla eta ez dutela hain ozen abesten. Normala da, abestia ez baitute ondo ezagutzen eta inseguru sentitzea ez da harritzekoa. Hau da abestia:

TRIPERO (begiratu goear)

Tripero, tripero, tripa bero-bero.
Goserik hiltzerik ez dugu espero. (Bis)

Basotik ibili naiz perretxiko bila,
sukalde lan hauetan ez naiz oso abila.
Haurrak eta intxaurrak, alditan gaztainak,
sutan erretzen jarriko dugu danbolina.

Tripero, tripero, tripa bero-bero.
Goserik hiltzerik ez dugu espero. (Bis)

Arratsaldean musika eta ingelesa zituzten. Bitartean ateratako argazkiak pasa ditugu ordenagailura eta Maitek bost urtekoen tutorearekin bilera izan du euskararen egunean egin behar dutena ondo antolatzeko. Beste egunen batean ere esan dudan bezala, ez dute tarterik desprobetxatzen.
Etxera joan aurretik geratzen zen ordu erditxoan, bost urtekoekin batera euskararen egunean egingo dutena entseatu dute. Atzo abestiaren letra jarri nuen eta gaur abestia jartzen dizuet entzun dezazuen:



Gaur atzo baino hobeto atera da, baina hala ere, batzuk oraindik ez dakite zer egin behar duten. Lau urtekoen eta bost urtekoen artean alde handia dago, bost urtekoek ondo egiten dute egin beharrekoa eta lauekoak, berriz, oraindik nahastu egiten dira. Irakasleek nahita jarri dituzte lau eta bost urtekoak nahastuta, bikote bakoitzean lau urteko bat eta bost urteko bat daude, beraz, bostekoek gidatzen dute laukoa. Hau oso ondo iruditzen zait, alde handiak baitaude eta horrela elkarlanean ikasiko dute, batak besteari zer egin behar duen esanez eta elkarri lagunduz. Ondoren, etxerako prestatu eta etxera joan gara.
Eta bihar ostirala, ez dut astea amaitzerik nahi!!!

2011ko azaroaren 23a

Asteazkena hasteko, bakoitzak kontatu beharrekoa kontatu du eta arduradunak egin beharreko lanak egin ditu. Gaur arduradunak oso ondo egin du egin beharrekoa, baina bi ikasle adi ez zeudenez lekuz aldatu ditu Maitek. Orduan, bat negarrez hasi da eta Maitek lasaitzeko kanpora ateratzeko esan dio. Handik pixka batera lasaituta sartu da Maiterekin batera. Ondo iruditu zait lekuz aldatzea, bi hauek ez baitira erne egoten eta gainera zeuden lekuan egonda ez zuten ezer ere ikusten. Negarra egin duenak askotan egiten du eta ondo iruditzen zait lasaitzera kanpora ateratzeko esatea, bestela gelan egiten ari garena mozten baitu. Kanpora aterata, besteek egiten ari zirenarekin jarrai dezakete.

Ondoren, arduradunaren abizena arbelean idatzi du eta gaur D hizkia ikasi dugu. Gehienek asmatu dute beraien izenak edo abizenak baduen hizki hau, baina batzuk nahastu dira. Maitek esan didanez, gelan Maddi izeneko neska bat dagoenez, D-k duen soinua izen honetan egiten den bera dela uste dute, horregatik nahasten dute. Baina Maitek esan dienean ez dela Maddik duen soinu berdina, Maddik bi D baititu, ulertu dute. Gelan ez daudenez D daukaten abizen asko, batzuk esan dituzte eta ulertu dutela nabaritu dut. Normala da nahastea, ikasten ari baitira eta gainera, gelakoaren izenarekin nahastea normala da, hizki guztiek gelakoen izenetan oinarrituz ikasten baitituzte. Gero ahorcadoan jolastu dugu beste abizen batekin. Oraindik ez dute estrategiak erabiltzen ikasi, lehengo eguneko berak bakarrik begiratu du txarteltxoetan eta abizen hori duena ere ez da konturatu bere abizena zegoela idatzita. Nahiz eta Maitek esan hor begiratu behar dutela gehienek ez dute begiratzen, hor nabaritzen da denak ez direla berdinak eta batzuei gehiago kostatzen zaiela. Gainera batzuk ez dira erne egoten, esandako hizkiak errepikatzen baitituzte eta batzuk beti hizki berdina esaten dute. Iruditzen zait, batzuk ez dutela ulertzen nola jokatu dezaketen asmatzeko, esateagatik esaten dituzte hizkiak, estrategia falta nabaritzen da.

Ondoren, inurritegian hostoak eta makilatxoak itsatsi ditugu denen artean, oso polita geratzen ari da, baina oraindik inurriak itsastea falta da, ni nagoen bitartean amaitzen badute, jarriko dut emen irudi bat denek ikus dezazuen.

Gero txokoetara pasa gara. Liburutegi txokoan ikasle gutxi zeuden gaur, beraz, ondo aritu dira lanean. Besteek egindako fitxak egin dituzte eta gero izenak, abizenak eta zenbakiak landu dituzte. Harrigarria iruditzen zait, landu behar dituzten gauzak egin nahi izatea baina beraientzat hori oso ona da, gustura ikasten baitute eta hau behartuta ikastea baino hobea da. Gainera, ondo egiten dutenean esaten bazaie, oraindik gusturago egiten dute.

Margotegi txokokoek inurriak margotu eta karpeta amaitu dute, erraz egin dute eta oso polita geratu zaie, ea biar ateratzen diodan argazkia bati hemen jartzeko.

Eraikuntza txokokoek eraikuntza handiak egin dituzte eta puzzleak ere bai, oso gustura aritu dira. Gainera, gaur denak batera ibili dira eta elkarlanean aritu direla ikusi dut, honetan ikasi beharra daukate eta beraien kabuz hastea pauso garrantzitsua da.

Etxe txokokoak aita eta amatan ibili dira, nahiz eta hasieran arazorenbat izan duten, gero oso ondo konpondu dira eta gustura ibili dira elkarrekin jolasean.

Atsedenaldiaren ondoren, tximeleta mendian abestiaren antzerkitxoa entseatu dugu bost urtekoekin batera. Hau da abestiaren letra:

TXIMELETA MENDIAN

Tximeleta mendian

lore baten gainean,

hegoak geldi zeuzkan

gaixoturik zegoan.

Tximeleta bakarrik,

tximeleta tristerik.

Nork nahi luke sendatu

tximeletatxo hori?

Tximeleta mendian…

Lorez lore hor dabil

burrun-burrun erlea.

Ikusiko ote du

tximeleta gaixoa?

Tximeleta mendian…

Erleak ikusirik

tximeleta gaixorik,

“nik sendatuko zaitut”

dio tximeletari.

Tximeleta mendian...

Erlea badijoa

bere erlategira,

tximeletatxoarentzat

eztia ekartzera.

Tximeleta mendian…

Etorri zen erlea

ezti goxoz betea,

ezti hartatik jaten

tximeleta hasi zen.

Tximeleta mendian…

Bi hegotxoak laster

hasi ziren mugitzen.

Erleak tximeleta

eztiz sendatu zuen.

Tximeleta mendian

lore baten gainean.

Poz-pozik esan zion:

“mila esker erlea”.

Nahiko ondo atera da lehenengo aldia izateko, baina batzuk ez zekiten zer egin behar zuten eta nahastu dira.

 Gelara bueltatu garenean, nor ez zegoen gustura bera zen pertsonaiarekin galdetu die Maitek eta aldaketak egin ditu. Aldaketak egindakoan gustura geratu dira gehienak. Ondo iruditu zait aldatzeko aukera ematea, aukeratu zutenean ez baitzekiten pertsonaia bakoitzak egin behar zuena eta gainera, adibidez tximeleta batek erlea eta erle batek tximeleta izan nahi badu, posible da aldaketa egitea. Ondoren abesti batzuk abestu ditugu.

Arratsaldean salto gelara joan gara. Beti bezala, oinetakoak kendu eta borobilean eseri gara arauak gogorarazteko eta ondo pasatzeko zer egingo duten esateko. Arauak ezin dela minik hartu, ezta eman ere eta ezin dela besteek egindakoa puskatu dira. Badakizkite, baina batzuetan apurtzen dituzte, normalean nahi gabe. Ondo pasatzeko zer egingo duten ghaldetutakoan ikasle batek ez zekiela esan du. Denek erantzun ondoren, berriro galdetu dio eta oraindik ez zekiela esan du. Baina aparrezko blokeez egindako pareta apurtu ondoren jolasa hasi denean, zuzenean joan da altura batera eta kamioi gidaria izango balitz bezala eseri da. Beraz, pentsatua zuen, baina ez dakit zergatik ez duen esan, ez zekielako nola adierazi egingo zuena, lotsagatik edo ez dakit zergatik. Haur honek dena egina ematea nahi izaten du eta ez da batere langilea, baina ez dut uste alferkeriagatik geldituko zenik ezer esan gabe. Gainera, besteetan esaten du, oso harrituta geratu naiz.

Hasieran ezin dituztenez zapiak eta joku sinbolikorako gauzak hartu, denak motoren ibili dira, baina Maitek baimena eman dienean aldaketa izugarria izan da. Mutilak besterik ez ziren jolas motorean jolasten ari, neska guztiak jolas sinbolikora pasa dira eta mutil batzuk ere bai. Hau arraroa da, neskarenbat egoten baita beti motorean. Normalean jolas motorean ibiltzen den neska gaixorik dago, beraz, neska guztiak jolas sinbolikoan zebiltzan.

Saioaren erdi aldera aldaketa bat egon da. Bi mutiko superheroiarena egiten hasi dira zapiak kapa moduan jarrita eta hau ikusi ondoren, ia gela osoak jarri du zapia kapa moduan eta superheroiak bihurtu dira. Harritu egin naiz hau ikusita, normalean ez baitira hainbeste ikasle jolas berean ibltzen, baina ematen duenez, hau gustatu zaie. Gainera, hasieran jarri dutenei Maitek argazkia atera die, beraz, horregatik ere izan zitekeen, argazkia ateratzeagatik, baina hala ere, oso gustura ibili dira. Bi ikasle izan ezik, beste guztiak bihurtu dira superheroiak, Maitek esan didanez, hauek oso gutxitan ibiltzen dira jolas motorean, nahiago dute sinbolikoa eta egia da, nik ere ez ditut inoiz jolas motorean ikusi.

Harritu nauen beste gauza bat, neska bat beti mutilekin ibiltzen dela izan da. Normalean denak nahasturik ibiltzen dira edo mutil batzuk neskarik gabe ere bai, baina gaur, neska hau bakarrik zebilen mutil batzuekin. Maitek esan didanez hobeto moldatzen da mutil artean, ez da askotan jolasten neskekin.

Beste neska batzuk lasai-lasai ikusi ditut deskantsatzen, atentzioa deitu dit, gela honetan normalean ez baita inor geldirik egoten, baina ez dira denbora luzez egon, deskantsatzen ariko ziren. Hau ere behartrezkoa da, asko nekatzen baitira.

Maitek norbait geldirik ikusten badu, beti galdetzen die ea zertan dabiltzan, edo zer diren eta horrela jolasean jarraitzeko pistak ematen dizkie. Gelan gertatzen den guztiaz ohartzen da eta hau oso garrantzitsua da nahiz eta oso zaila izan.

Gaur ere haserre batzuk izan dira, denak nahi gabe elkarri min emateagatik. Harritzekoa da, baina gaur ez da materialengatik haserrerik sortu, hau poztekoa da, behintzat zerbait ikasten ari dira. Baina oraindik ez dute kontuz ibiltzen ikasi, saltoak egiterakoan ez dute behean norbait dagoen begiratzen eta min egiten diote elkarri. Nahiz eta behin eta berriz esan, hurrengorako ahaztu egiten zaie. Hau ikasi beharra daukate, oso arriskutsua baita.

Nekatuta amaitu dute asteazkena ikasleek, ea osteguna lasaiagoa den!

2011ko azaroaren 22a

Asteartea ez da beste egunak bezala hasi. Gelakide baten gurasoak ezkondu egin dira eta bidaian joan direnez, nora joan diren ikusi dugu mapa handi batean. Horretarako, lehenengo gu non gauden eta kontinente bakoitzaren izena esan dizkie Maitek. Denak harrituta geratu dira zeinen urrun joan diren ikusita. Argentinara joan direnez, ea bizikletaz joatea badagoen galdetu die. Hauek ezetz esan dute. Ondoren, garraiobide desberdinak esan dizkie eta esan dute hegazkinez bakarrik joan daitekeela hara. Ondo iruditzen zait gai honekin ere gauzak azaltzeko aprobetxatzea, horrela, garraiobideak errepasatzen dituzte.

Arduradunak bere lanak egin ditu gero. Honek oso ondo egin ditu eta denen laguntzarekin zenbat kanika falta diren hamarrera iristeko ere asmatu dute. Maite konturatuta dago batzuk oraindik gelakideen izenak nola idazten diren ez dakitela, beraz, jolas bat egin dugu. Bakoitzari gelakide baten izena eman digu eta berak esaten zuen izena zuenak bere lekuan itsatsi behar zuen. Gehienek badakizkitenez oso ondo egin dute, baina bik ez zekiten noren izena zuten eta ondokoak esan die. Amaitutakoan, ez zekiten hauei, lehen tokatu zaien txartel berdina erakutsi die eta zer jartzen duen galdetu die, asmatu dute, baina ez dakit zortea izan den edo ez. Ondo iruditzen zait, zailtasunak dituzten gauzak lantzea, berez liburutegi txokoan landu ditzakete gauza hauek, baina iruditzen zait behar gehiena dutenak direla gutxien lantzen dituztenak. Beraz, horrelako gauzak egin beharra dauzka landu ditzaten. Ondoren, gaiaren ipuina kontatu dute txandaka, bakoitzak irudi bat eskuan zuela. Ez zeudenez denentzako txartelak Maitek lehengo gaian egin ez zutenak aukeratu ditu. Batzuk beraien txanda iritsi denean lotsatu egin dira eta orduan, Maitek beste batzuei esan die. Honek bazekien nori esan, ikasleak ezagutzen baititu eta badaki zein ez diren lotsatzen. Irakasle batentzat beharrezkoa da bere ikasleak ondo ezagutzea. Beti eskola batetik bestera bagabiltza zaila da hau, baina Maitek bi urte daramatza ikasle hauekin eta nabaritzen da.

Ondoren, txokoetara pasatu gara. Liburutegi txokoan, besteek egin zuten fitxa berdina egin dute, gehienek arazorik ez dute izan, baina beste batzuk bukatu gabeko lanak zituztenez, gehiago kostatu zaie. Bat aurreko astean gaixo egon zenez atzeratutako lan asko zuen baina hau nahiko azkarra da eta berehala egin ditu. Beste biri askoz ere gehiago kostatzen zaie eta denbora guztian beraien gainean egon behar izan dugu. Hala ere, dena egiteko denbora izan dute. Hau egindakoan, bi neska ordenagailuetara joan dira eta besteek izenak eta abizenak landu dituzte. Hauetako bat lehen egindako jolasean zein izen zuen ez zekienetako bat da eta beraz, Maitek esan dio hau lantzeko. Gelakideen argazkien ondoan beraien izenak jarri behar zituen. Batzuk ondo jarri ditu, baina beste batzuk ez. Ondo iruditzen zait landu beharra daukatena eginaraztea, ikasi beharra baitauzka gelakideen izenak nola idazten diren. Baina ikasle honen gainean egon behar da denbora guztian, bestela ez baitu ezer egiten, ilargira joaten da eta gelan hainbeste dituzunean ez da erraza gainean egotea. Besteek, ordea, nahi zutelako egin dute, beraz, desberdintasunak badaude, batzuk nahi dutelako egiten baitute eta beste batzuk, berriz, ez dute inoiz egin nahi izaten eta “behartuta” egiten dute. Kakotxen artean jarri dut, ikasleak ez baitira inoiz behartu behar eta Maitek ere ez ditu ezertara behartzen, baina asko animatzen ditu eta azkenean ia beti lortzen du bakoitzak landu beharrekoa egitea.

Margotegi txokokoek inurriak margotu dituzte eta ondoren batzuk tenperekin marrazkiak margotzen eta beste batzuk errotulagailuekin marrazkiak egiten ibili dira.

Etxe txokokoek zarata gehiegi egin dute, baina Maitek isilago ibiltzeko esandakoan isildu dira.

Eraikuntza txokokoak gustura ibili dira puzzleak eta eraikuntzak egiten.

Ondoren, tximeleta mendian abestiarekin euskararen egunean egingo duten antzerkitxoa ikasi dute. Hirunaka egongo dira taldeka, bat tximeleta izango da, beste bat lorea eta beste bat erlea. Hiru atera dira erdira ikasteko, baina entsegu asko falta dituzte oraindik. Normala da, egiten duten lehenengo aldia baita, baina ikasiko dute, gustatu baitzaie eta gustura egon baitira batzuk egiten eta besteak ikusten. Niri ere dantza polita iruditu zait eta beraiek egiten ikasteko modukoa, egokia.

Atsedenaldiaren ondoren sorpresatxo bat izango zutela eta gelara ez sartzeko esan die Maitek.

Atsedenaldia amaitu denean, denak txintxo-txintxo geratu dira kanpoan eta jolas bat egingo genuela azaldu diegu. Armiarma eta eulien jolasa egin dugu, lehenengo azaldu eta ondoren egin. Ulertu dute zer egin behar zen, baina konturatu naiz oraindik ez direla konturatzen erabili ditzaketen estrategiez. Armiarma sarea luzatu denean, denak zabaldu eta euli guztiak harrapa zitzaketen, baina denak korrika hasten ziren eulien atzetik. Horregatik, pixka bat kostatu zaie denak harrapatzea eta negar ere egin du bat edo bestek. Nahiz eta Maitek esan dien korrika ez joateko, denek ez baitute erritmo berdina, ez dute kasurik egin. Hala ere, nik espero baino hobeto atera da, ulertu baitute eta atzeraka ezin dela joan esaten duen araua orokorrean errespetatu baitute. Hau egin dugu, nik moduloko lanean erabili nahi dudalako, beraz, nik egitea eskatutako gauzak egiteko arazorik ez dit jartzen Maitek eta hau eskertzekoa da.

Baina gelara joateko garaia ere iritsi da. Bertan, lehenengo zenbakiak landu ditugu, bakoitzak hogei arteko zenbakiak dituen fitxa hartu eta arduradunak ordenan esaten zituenean eskuarekin seinalatuz. Gehienek badakizkite hogei arteko zenbakiak, baina oraindik bada nahasten denik.

Gero, orri birakorra egin dugu. Gaurkoan, hogei arteko zenbakiak idatzi behar zituzten txandaka. Orri birakorra egin dugunez, txandaka hogei arteko zenbakiak idatziz, beharrezkoa iruditu zait hau errepasatzea lehenago, bestela, aspaldi ikusi gabe, zaila egingo baitzitzaien. Errepasatuta ere, batzuk nahastu dira eta nahiz eta ondokoari lagundu behar zaiola esan eta beraien txanda ez bada ere adi egon behar dutela, batzuk ez dute kasurik egin. Hala ere, txandak errespetatu dituzte eta batzuk laguntzen saiatu dira. Ikusi dut bost eta bi zenbakiak nahasten dituztela gehien, eta hamarretik aurrerako zenbakiak zailak egiten zaizkie. Helburua, beraiek ohartzea da, hamar 1 eta 0 bada, hamaika 1 eta 1 dela eta hamabi 1 eta 2, hau da, segidan doala da, baina gehienak oraindik ez dira horretaz ohartu. Nik uste nuena baino zailagoa egiten zaie zenbakiak idaztea eta galdetutakoan ez laguntzea zaila egin zait. Gainera, ez da erraza beraiek kontura daitezen laguntzea, nahiz eta esaten diezun ondo begiratzeko eta seinalatu, ez dira konturatu.

Gero, tximeleta mendian antzerkia egin dugu berriro, baina oraingoan beste hiru irten dira. Hauek goizekoek baino hobeto egin dute, normala da, ikusi baitute nola egin behar duten, baina hala ere, oraindik entsegu asko egin beharko dituzte.

Arratsaldean gaztelera zuten eta txokoak ere gaztelerako irakaslearekin egiten dituzte, beraz, libre izan dugu. Materiala prestatzeko eta aste honetako saioak programatzeko aprobetxatu dugu. Ikasleen aurreko lanaz aparte, atzekoa ere ikasten ari naiz eta hau bestea bezain garrantzitsua iruditzen zait. Hala ere, uste dut atzekoa ikasleen aurrekoa baino zailagoa dela, dena ondo lotu behar baita eta pentsatu, helburuak, gaiarekin lotu, nola lortu gauzak ikastea...ikasten ari banaiz ere, oraindik asko daukat ikasteko.

Asteartea ere amaitu da, bihar astearen erdira iritsiko gara, baina nik ez dut astea amaitzerik nahi!!

2011ko azaroaren 21

Hasi dugu bosgarren astea. Astelehenero bezala, gauza asko zuten ikasleek kontatzeko. Hala ere, batzuk ez dira kontatzera animatu eta isilik egon dira. Normalean, isilik egoten direnak beti berdinak izaten dira, lotsatienak. Horregatik, ezer kontatu ez dutenei Maitek zuzenean galdetu die zer egin duten asteburuan, horrela galdetuta gehienek kontatu dute zerbait. Ondo iruditu zait hau egitea, normalean beti berdinek hitz egiten baitute eta batzuk inoiz ez. Lotsatzen direlako izan daiteke, baina horrela galdetuta animatzen dira.

Ondoren, asteburuan kontatzeko etxera eramandako ipuinak itzuli dituzte. Denak pila batean utzi dituzte eta banan-banan etorri dira hartzera, bitartean, Maitek ixa egin du fitxetan eta gustatu al zaien eta nork kontatu dien galdetu die. Maitek inork kontatu ez dieten ikasleen izenak apuntatu ditu, ea beti berdinak diren kontatzen ez dietenak ziurtatzeko eta gurasoekin hitz egiteko. Beharrezkoa iruditzen zait egoera honetan hau egitea, nahiz eta bileran esan zuten, guraso askok ez baitizkiete ipuinak kontatzen beraien seme-alabei.

Arduradunaren lanak egiteko garaia iritsi da. Gaurko arduradunak oso ondo egin ditu egin beharrekoak eta Maitek esan dio ondo ari zela momenturo. Hau beharrezkoa iruditzen zait, horrela ikasleak animatu egiten baitira. Egunero arduraduna aldatzen denez, Maitek bakoitzaren aurrerapausoak ikusteko aukera du, asko direnez gelan, egunero ezin baitu denen aurrerapausoa ikusi baina, horrela, bakoitzak bere tartetxoa duenez, konturatzen da zenbateko laguntza behar duen izenak idazterakoan etab. Izan duten arazotxo bakarra eguraldiarekin izan dute, betikoa, hamarrera iristeko zenbat falta ziren ez zekiten. Normala da, oraindik batuketak eta kenketak ez baitakizkite, baina Maiteren laguntzarekin asmatu dute. Beti daki nola lagundu beraiek asma dezaten eta hau beharrezkoa da. Niri, ordea, asko kostatzen zait oraindik.

Gaiaren inguruan aritu gara gero. Maitek lau zuhaitzen hostoak eta fruituak jarri ditu lurrean eta ikasleek zein zuhaitzena zen hosto bakoitza eta fruitua asmatu behar zuten. Oso ondo egin dute, bazekizkiten gehienak. Gero pixka bat azaldu die hosto bakoitzaren forma… Hau irakastea beharrezkoa iruditzen zait, inguruan dutena ezagutu beharra baitaukate eta gainera gaiarekin lotua dago. Gainera, ez zaie asko exijitzen, ikas dezaketena eta ikusitakoa, maila egokia.

Ondoren asteburuan egindakoa marraztu dute. Bukatu dutela esandakoan beti daki gehiago egin dezaten pistak ematen, zu non zaude? Edo non dago egin duzuna? lurra egin duzu? bezalako galdeak egiten dizkie eta beraiek segituan jarraitzen dute marrazten. Harrigarria iruditzen zait, beti daki nola animatu gehiago egin dezaten. Nik ikasi dut pixka bat animatzen, baina oraindik ez dakit egoera guztietan zer esan.

Gero musika eta ingelesa izan dituzte. Bitartean materiala prestatu dugu eta gero, bost urtekoen tutorearekin bilera informala izan du, biodibertsitatearen inguruko helburuak…aukeratzen aritu dira. Ondo aprobetxatzen ditu libre dituen orduak lanerako eta nik ere ahal dudan neurrian laguntzen diot ikasi beharra baitaukat hau ere, ez umeen aurreko lana bakarrik eta Maitek laguntzen dit honetan. Gero eta harreman estuagoa dugu eta konfiantza ere handiagoa da.

Atsedenaldiaren ondoren, liburutegi txokoan egin beharreko fitxak azaldu dizkie Maitek. Honen ondoren, txokoetara pasatu dira.

Liburutegi txokoan fitxa batzuk egin dituzte, lehenengoaren irudia hau da:

Ikus dezakezuen bezala, zuhaitz berdinaren hostoak kolore berdinez borobildu behar zituzten. Ez dute arazorik izan hau egiteko, erraz egin dute. Gero, ondoren idatzita duzuen abestian asteko egunak borobildu behar zituzten, hori bai, ondoan idatzita zituzten. Hau da abestia:

ALFERRAREN ASTEA

Astelehena, jai ondoren alferra,

ezer ez egiteko, ez goaz lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera.

asteartea, euria goitik behera,

busti egingo gara ta ez goaz lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera.

asteazkena, osaba ezkontzen da,

ta jai hartzen badu ez goaz lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera.

osteguna, amonaren eguna,

hori ospatzeko ez goaz lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera

ostirala, haginetako mina,

aspirina hartuta bagoaz ohera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera

larunbata, egun erdiko lana,

egun erdiagatik ez goaz lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera.

igandea, ikastola itxita,

lana egin nahi baina ezin joan lanera.

ez goaz lanera, ez goaz lanera,

ez goaz lanera, ez goaz lanera

Gaur egin beharreko azken fitxan marrazki bat egin behar zuten aurretik doanak egiten duena abestiaren letraren  azpian. hori bai, abestiaren letrarekin zerikusia izan behar zuen, horregatik egin genuen aurrekoan jolas hau, orain zer marraztu jakin zezaten. Ez dute arazorik izan hau egiteko eta gero, goizean marrazkia bukatu ez dutenek bukatu egin dute eta besteek nahi zutena egin dute. Hauek ordenagailua aukeratu dute eta ez dute laguntzarik behar izan nahi zituzten jokuak aukeratzeko eta egiteko.

Hala ere, talde honetan badago mutil bat, gehiago kostatzen zaiona, eta honek bukatu gabeko lanak zituen eta asko kostatu zaio hauek egitea, etengabe gainean egon behar izan dut. Gainera, momentu batean negarrez hasi da, bere zaintzailearekin egon nahi zuela esanez, ez nekien zer egin eta inseguru sentitu naiz. Lasaitzeko esan diot eta beste batek zalantza bat zuenez argitzera joan naiz. Bueltatzerako lasaitu da eta lana aurreratua zuen gainera. Oso ondo egin duela esan diot eta oso pozik jarri da. Handik aurrera berehala egin du fitxa eta ondo gainera. Banekin ikasleei gauza positiboak esatea eta errefortzu positiboa erabiltzea lagungarria dela teorian ikasitakoagatik, baina nire begiekin ikusi ahal izan dut zeinen garrantzitsua den.

Margotegi txokoan karpetaren hirugarren zatia egin dute eta oso erraz gainera. Hau egin ondoren, goizean marrazkia bukatu ez dutenek amaitu egin dute eta gero nahi dutena egin dute.

Etxe txokoan oso gustura ibili dira, baina gauza batek atentzioa deitu dit, mutil bat soinekoak janzten ibili da, gehiagotan ere ikusi ian dut, eta ez dakit, harritu egiten naiz. Hala ere, ez dut uste kezkatzekoa denik, ikusten da adin honetan oraindik emakumeen eta gizonen rolak definitu gabe dituztela, gustatzen zaiena egiten dute, ez dauzkate oraindik gizarteak finkatuta dituen rolak sartuta eta nik uste horregatik dela.

Eraikuntza txokoan ere gustura ibili dira eraikuntzak egiten denak batera.

Arratsaldean, gelakoen izenez eta argazkiz osatutako dominoan jolastu gara. Gustura ibili gara denak eta erraza egin zaie izena argazkiarekin lotzea, nahiz eta, bat edo beste nahastu den. Ondoren bingoan jolastu gara, baina gaurkoan koloreekin, batzuk oraindik nahastu egiten baitituzte, baina gehienek badakizkite. Egokia iruditzen zait horrelako jolasen bidez lantzea beharra badago.

Ondoren, txokoetara joan gara. Liburutegi txokokoek goizekoek egin dituzten fitxa berdinak egin dituzte, baina hauek besteek baino arazo gehixeago izan dituzte eta Maitek eta nik  pistak eman behar izan dizkiegu. Gero, nahi zutena egiteko denbora izan dutenez, batzuk zenbakiak landu dituzte eta beste batzuk abizenak, gustura ibili dira. Margotegi txokokoek inurriak eta inurritegia margotu eta karpetaren hirugarren zatia egin ondoren, tenperekin marrazki batzuk margotu dituzte, hauek ere arazorik gabe egin dute. Etxe txokokoak gustura ibili dira mozorroturik jolasean eta eraikuntza txokokoek goizean ez dutenez inurritegia margotu, arratsaldean margotu dute. Ondoren eraikuntzak eta puzzleak egin dituzte.

Azkenik, euskararen egunean egingo dutena azaldu die Maitek. Tximeletak mendian abestiartekin antzerki bat egingo dute bost urtekoekin batera. Horretarako, batzuk tximeletak izan behar dute, beste batzuk erleak eta beste batzuk loreak. Bakoitza zer izango den erabaki ondoren, etxerako prestatu eta etxera joan gara.

Hau izan da gaurkoa, bihar artee!!